Μέχρι το Πάσχα
Πέμπτη 13 Απριλίου 2023
Ένα γράμμα στην μπλε.
Αγαπημένη μου,
Το Πάσχα πλησιάζει γοργά και μετά από χρόνια βρίσκω τον εαυτό μου μακριά από το νησί, όπως και τόσοι άλλοι σαν εμένα. Φαντάσου όμως όλοι εμείς μακριά από την Κέκυρα!
Η νοσταλγία με πνίγει αυτές τις μέρες και ο λυγμός τρέχει, να ανέβει τον λαιμό μου και να ξεσπάσει...
Μα δεν τον αφήνω... Οπότε οι αναμνήσεις με τιμωρούν!
Όσο οι μέρες πλησιάζουν έτσι φαντάζομαι κάθε κερκυραίο που είναι μακριά.
Χαμένο στις αναμνήσεις...
Να ακούει «μάρτσιες» για να έρθει πιο κοντά στο νησί.
Έστω και αν είναι για λίγο...Έστω και αν είναι μόνο με τη ψυχή...
Γι’αυτό σου γράφω...
Πως να καταλάβει κανείς τι είναι το Πάσχα στην Κέρκυρα για μας;
Πως να καταλάβει κανείς πόσο μας πληγώνει η απόσταση;
Πως ένα σημείο και μερικά εκατοστά στο χάρτη, απ’ όπου είμαστε μέχρι την Κέρκυρα, είναι η απόσταση από το σώμα ως την ψυχή μας.
Γιατί την αφήσαμε εκεί φεύγοντας!
Να την λούζει ο ανοιξιάτικος ήλιος, καθώς απλώνεται πάνω από τη Σπιανάδα, τρέχει στο Λιστόν και χαϊδεύει γλυκά, τα καλογυαλισμένα κράνη των μουσικών, και γρήγορα τρυπώνει στην καρδιά μας και τη γεμίζει χρώματα... Το κόκκινο, το μπλε, το μπορντό!
Έβαλα μάρτσιες λοιπόν.
Κάπως έτσι μας φαντάζομαι όλους τέτοιες μέρες και ανάμεσα αγαπημένα χρόνων Αμλέτο, Πεπρωμένο, Adagio, έπαιξε η μεταγραφή του Βικέντιου Γιονανίδη, του 2ου μέρους
«Κοντσέρτο του Αρανχουέθ».
Μόλις τελείωσε το έβαλα απο την αρχή. Και ξανά και ξανά και ξανά ως που έχασα το μέτρημα.
Έκλεισα τα μάτια και όπως ο Ροντρίγκο ταξίδευε με τη μελωδία στους κήπους του Αρανχουέθ, έτσι και ‘γω μεταφέρθηκα σ’ ένα ανοιξίατικο βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Το απαλό αεράκι να φυσάει στο λουσμένο απο μωβ Λιστόν, φέρνοντας μαζί του τις μυρωδιές απο τις Πασχαλιές...
Μωβ...Μωβ παντού...Τι χρώμα αλήθεια...Τόσο ξεχωριστό για μας.
Με την ενέργεια του κόκκινου και την δύναμη και την ακεραιότητα του μπλε... Ακροβατεί ανάμεσα στη θλίψη και την προσμονή γι’αυτό που έρχεται...
Για το καλύτερο...
Όπως κι εμείς.
Τελικά δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον λυγμό, έτρεξε και ξέσπασε κάπου εκεί στη μέση του κομματιού...
Μαζί με τα κρουστά...
Λες και περίμενε να συντονιστεί μαζί τους...
Έχει πάει μεσημέρι πια κι όμως ακόμα το ακούω...
Κοιτάζω έξω απο το παράθυρο ένα τόπο που δεν είναι δικός μου.
Κλέινω τα μάτια και με την βοήθεια της μουσικής είμαι στην Κέρκυρα ξανά.
Και γι’αυτό σ’ ευχαριστώ!
Μπλε μου σ’ευχαριστώ, εσένα, τους μουσικούς σου, το ταλέντο τους!
Σας ευχαριστώ που καταφέρατε να ντύσετε τις αναμνήσεις μου με ήχους...
Σας ευχαριστώ που τούτη τη μέρα, το κομμάτι σας έστειλε το μυαλό και την καρδιά μου πίσω, εκεί που έχω αφήσει την ψυχή μου...
Σας ευχαριστώ για το ταξίδι...
Μέχρι να ξαναβρεθούμε...
Ε.Σ
Σάββατο 11 Απριλίου 2020
Aλίκη Κατσαρού, συγγραφέας
Κέρκυρα, Απρίλιος 2020
Πάσχα στην Κέρκυρα - Easter in Corfu
Τα πρωτόγνωρα.
Τραβούσα προσεκτικά το καλσόν με φόβο μην το σκίσω. Όταν τελικά το φορούσα και κούμπωνα τη φούστα μου, κοιταζόμουν στο μεγάλο καθρέφτη και μου φαινόμουν εντελώς παράταιρη. Τα κοκαλιάρικα ποδαράκια μου, με τα σημαδεμένα γόνατα μέσα σε καλσόν, φούστα, και γυναικεία παπούτσια!
Τα παπούτσια, μου τα έβαζε η μάνα μου δυο μέρες πριν σε καλαπόδια για να ανοίξουν και να αντέχω. Σε έξι επιταφίους θα έβγαινα, από το μεσημέρι τις 2:30 ως τα μεσάνυχτα που θα διαλυόμασταν έξω από την Μητρόπολη για να ξαναβρεθούμε το πρωί, εννιά παρά τέταρτο, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος. Δηλαδή σε εφτά το σύνολο αφού στην πόλη μας βγάζουμε επιτάφιο και το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Έτσι τιμάμε ένα από τα θαύματα του πολιούχου μας, στα χρόνια της Βενετοκρατίας στο νησί μας.
Ο επιτάφιος αυτός, κατανυκτικός και σπουδαίος, ακόμα ίσως περισσότερο και από αυτόν της Μητροπόλεως είναι το βαρόμετρο της αντοχής όσων συμμετέχουν στις εκδηλώσεις. Ή που θα σε βρει γεμάτο ενέργεια και προσμονή για τη βραδινή Ανάσταση ή που θα σε βρει ένα ράκος επειδή δεν συμπλήρωσες τις ελάχιστες διαθέσιμες ώρες ύπνου με τη φορεσιά κρεμασμένη στην καρέκλα, έτοιμη μεταξύ των αλεπάλληλων υποχρεώσεων.
Αυτήν την κούραση περιμέναμε κάθε χρόνο με χαρά και αγωνία την προπασχαλινή περίοδο που πλάι στην ευλάβεια παραμονεύει ο έρωτας. Ποιος δεν ερωτεύτηκε Απρίλη μήνα στην Κέρκυρα; Ποιος δεν έζησε, τυχαίες τάχαμου, συναντήσεις στις πλατείες που μοσχοβολούν πασχαλιά; Ποιος δεν αντάλλαξε ντροπαλά φιλιά πίσω από τα βενετικά τείχη; Ποιος δεν έκλαψε μαζί με τον Χριστούλη από αγάπη ή από λύπη για την αγάπη; Και ποιος δεν ευχήθηκε ανάβοντας το κεράκι του να σηκώσει τα μάτια και να αντικρίσει τα μάτια που αγαπά;
Ετοιμάστηκα με τον γνώριμο ενθουσιασμό της ημέρας. Πριν φύγω, πήγα κρυφά στην κάμαρα της μάνας μου κι έβαψα τις βλεφαρίδες μου, έβαλα και μια σταγόνα από το άρωμά της. Δεν ξέρω αν ήταν το βάψιμο ή η ένταση των ματιών μου, ψάχνοντας μέσα στα πλήθη για να τον δω, αλλά όλοι μου έλεγαν πόσο λαμπερά, πόσο έντονα ήταν τα μάτια μου εκείνο το μεσημέρι. Και τον είδα. Πρώτη γραμμή, στον τρίτο κατά σειρά επιτάφιο που έβγαινα, μόλις που είχα αρχίσει να κουράζομαι, ξεκουράστηκα. Ανάμεικτα αγόρια- κορίτσια, εγώ στην τέταρτη γραμμή. Σε κάθε μεταβολή, παραμόνευα να δω το προφίλ του και σε κάθε άτσαλη ζυγοστάθμιση της σειράς, έκλεβα όλη του τη μορφή. Πόσο όμορφος ήταν με τα καλά του! Η μπάντα της Φιλαρμονικής Μάντζαρος έπαιζε πένθιμα, οι άνθρωποι σταυροκοπιόνταν κι έσκυβαν το κεφάλι, τα παπούτσια μας σέρνονταν ρυθμικά στις πλάκες τους Βεζούβιου που είναι στρωμένη η πόλη και η μυρωδιά του λιβανιού απλωνόταν στα καντούνια. Ανάμεσα από τα πανύψηλα σπίτια της πυκνοχτισμένης γειτονιάς που περνάγαμε, ένα κομμάτι ουρανός άφηνε τις αχτίδες του νυσταγμένου ήλιου να βάφουν τους τοίχους με λαμπερό χρυσό και τις φλέβες μου με άλικο κόκκινο.
Ο επιτάφιος μπήκε στην εκκλησία και καθένας μας πήρε το δρόμο για τον επόμενο. Είχα άλλους δύο πριν τον μεγάλο, της Μητροπόλεως. Προχωρώντας, τον είδα με την περιφερική μου όραση κάπου πίσω μου. Συνέχισα τον δρόμο μου. Σε λίγο περπατούσε δίπλα μου.
-Γεια σου.
-Γεια σου.
-Πάμε να πάρουμε μια πορτοκαλάδα;
-Πάμε να την πιούμε στο παλάτι;
-Πάμε καλύτερα στο Φρούριο;
-Θα χάσουμε τον επιτάφιο.
-Δεν πειράζει, θα προλάβουμε τον τελευταίο.
Δεν προλάβαμε κανέναν. Το εμβληματικό Adagio, από την μπάντα της Παλιάς Φιλαρμονικής, ακουγόταν σαν την ηχώ μιας ιστορίας που θα κατοικούσε για πάντα στη μνήμη μας και ο έναστρος ουρανός σαν την σκηνογραφία μιας στιγμής που θα έγραφε ανεξίτηλη μέσα από τα βλέφαρά μας.
Στην τελευταία στροφή της μεγαλειώδους πομπής, στην κατηφόρα του Άγι-Αντώνη, προλάβαμε το ανατριχιαστικό χτύπημα των πιάτων της μπάντας πιασμένοι χέρι-χέρι. Στον εκστατικό τους ήχο, τα δάχτυλά του σφίχτηκαν στα δικά μου και δεν ξεκόλλησαν ούτε όταν το αυστηρό βλέμμα της καθηγήτριάς μας, μας εντόπισε στο πλήθος, υποσχόμενο τιμωρία τη Δευτέρα μετά του Θωμά.
Τον ξαναείδα φέτος. Απείθαρχη στους κανόνες υγείας του τελευταίου μήνα, κατέβασα τη μάσκα για να με γνωρίσει. Ήμασταν στην ουρά έξω από ένα σούπερ μάρκετ. Αποτραβηχτήκαμε στην άκρη και αφήσαμε άλλους να περάσουν. Χάσαμε την σειρά μας όπως τότε είχαμε χάσει τους επιταφίους. Μιλήσαμε για τα πρωτόγνωρα της ζωής όπως η περίοδος που διανύει τώρα η ανθρωπότητα, όπως η Μεγάλη Παρασκευή του 1992.
Ήθελα να τον φιλήσω σταυρωτά, να τον αγκαλιάσω, αναρωτιόμουν αν μυρίζει το ίδιο με τότε, αξέχαστη η μυρωδιά του, αλλά τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό δεν το επιτρέπουν. Αποφάσισα ότι θα ψωνίσω άλλη ώρα. Μπήκα στο αμάξι μου, άνοιξα το παράθυρο και τον κοίταξα στα μάτια. Χαμογέλασα μέσα από τη μάσκα μου. Καλό Πάσχα.
Τρίτη 6 Μαρτίου 2018
Πάσχα στην Αρχόντισσα του Ιονίου
Πάσχα στην Αρχόντισσα
του Ιονίου
Στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου,
την άνοιξη, μπορεί κανείς να διακρίνει τη μοναδικότητα της εποχής αυτής, την
αναγέννηση. Την αναγέννηση της φύσης, αλλά και την πνευματική αναγέννηση του
ίδιου του ανθρώπου. Αυτή την ιδιαίτερη εποχή η φύση φοράει τα καλά της για να
υποδεχτεί τη σημαντικότερη θρησκευτική γιορτή της Χριστιανοσύνης, το Πάσχα.
Τα χρώματα και τα αρώματα είναι
αυτά που κυριαρχούν και προετοιμάζουν την είσοδο του εορτασμού αυτής της
μοναδικής και γεμάτης κατάνυξη περιόδου. Οι ανθισμένες & ευωδιαστές
πασχαλιές υπενθυμίζουν το πένθος που θα βιώσουμε, μα το σχήμα τους, αυτό της
καρδιάς, αλλά και η ξεχωριστή ομορφιά τους, παραπέμπουν στη λύτρωση που θα
έρθει με την Ανάσταση.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας τόπος που
αναβιώνει και «παντρεύει» τα θρησκευτικά και τα τοπικά έθιμα του Πάσχα και συνδέει τη φυσική και την
πολιτιστική ομορφιά του, κάνοντας τον εορτασμό της περιόδου αυτής ακόμα πιο
μοναδικό!
Πού θα βρείτε μαζεμένες 18
φιλαρμονικές, θρησκευτικές εκδηλώσεις, δεκάδες περιφορές επιταφίων, χιλιάδες
κομμάτια από μπότηδες και φαντασμαγορικά βεγγαλικά κατά τη διάρκεια του
ορθόδοξου Πάσχα; Σίγουρα όλοι έχετε καταλάβει για ποιον τόπο μιλάμε…! Μα φυσικά
όλα αυτά θα τα βρείτε στην Κέρκυρα, στην αρχόντισσα του Ιονίου!
Όλοι όσοι έχουν ζήσει το Πάσχα
της Κέρκυρας, έχουν βιώσει μια ξεχωριστή εμπειρία. Η θρησκευτική κατάνυξη σε
συνδυασμό με τα τοπικά έθιμα και τις παραδόσεις δημιουργούν ένα περιβάλλον
μοναδικό, μέσα στο οποίο θέλεις να ζήσεις την κάθε στιγμή.
Τα έθιμα που εκτυλίσσονται το
Πάσχα, όπως για παράδειγμα οι περιφορές των λιτανειών, κρατούν τρεισήμισι
αιώνες και σιγά σιγά προστέθηκαν και οι υπόλοιπες παραδόσεις, οι οποίες,
φτάνοντας στο σήμερα, κάνουν την εορταστική περίοδο του Πάσχα να ταυτίζεται με
την Κέρκυρα.
Σας περιμένουμε, λοιπόν, όλους,
μέσα από τη σελίδα μας www.facebook.com/PasxaStinKerkira.EasterInCorfu,
να ζήσουμε μαζί τη μοναδική αυτή περίοδο στην πανέμορφη Κέρκυρα..!!!
Πέμπτη 28 Απριλίου 2016
Τα πένθιμα εμβατήρια της Μ. Παρασκευής και του Μ. Σαββάτου
Φιλαρμονική Ένωση Κερκύρας «Καποδίστριας»
Η Sventura ( συμφορά) είναι marcia
funebre του
Giussepe Mariani. Το μουσικό έργο αυτό είναι αφιερωμένο στο βασιλιά Umberto I, ο οποίος
δολοφονήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1900 στη Μόντζα. Στην κηδεία του Umberto I
(8 Αυγούστου 1900) στη Ρώμη παρουσιάστηκε
για πρώτη φορά το παραπάνω μουσικό έργο. Η Sventura ερμηνεύεται
από τη Φιλαρμονική Ένωση Κερκύρας «Καποδίστριας» τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ
στον επιτάφιο της Μητροπόλεως. Θα πρέπει να γίνει αναφορά, ότι την συγκεκριμένη
Marcia ερμήνευε
και η Φιλαρμονική Εταιρία Κέρκυρας «Άγιος Σπυρίδων» (Παλαιά).
Ένα άλλο μουσικό κομμάτι που
αποδίδεται τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ από τη Φιλαρμονική Ένωση Κερκύρας «Ο
Καποδίστριας» είναι το Πεπρωμένο,
σύνθεση του Μιχάλη Μιχαλόπουλου που τυγχάνει να είναι και ο αρχιμουσικός της
φιλαρμονικής. Το πεπρωμένο είναι η δεύτερη σε σειρά σύνθεσή του (πρώτη Marcia Religioza
«Άγιος Σπυρίδωνας»), η οποία ολοκληρώθηκε το Γενάρη του 1996 και είναι
αφιερωμένη στη μνήμη του Δημήτριου Δαπέργολα, δασκάλου του. Η πρώτη ερμηνεία
της Marcias Funebre πραγματοποιήθηκε
στο Δημοτικό Θέατρο Κερκύρας το Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1996, σε μια συναυλία της
νεανικής μπάντας της Φιλαρμονικής. Μετά από αυτήν τη συναυλία πραγματοποιήθηκαν
κάποιες αλλαγές για να φθάσει στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.
Περνάμε στο Μεγάλο Σάββατο
και στην 3η Συμφωνία του L.V. Beethoven (Eroica). Η παραπάνω συμφωνία αποτελείται από 4 μέρη: 1)Allegro
con Brio, 2) Marcia funebre, 3) Allegro vivace και 4) Allegro molto presto. Η
Φιλαρμονική «Καποδίστριας» αποδίδει το δεύτερο μέρος της συμφωνίας, η
ενοργάνωση πραγματοποιήθηκε από το Σπυρίδωνα Δουκάκη που και προσάρμοσε για
ορχήστρα πνευστών. Το 2002 ο Μιχάλης Μιχαλόπουλος πραγματοποίησε συμπληρωματική
ενοργάνωση, η οποία είναι πιο κοντά στα δεδομένα της ορχήστρας. Η 3η
συμφωνία σηματοδότησε την έναρξη της μέσης συνθετικής περιόδου του συνθέτη. Ο
συνθέτης σχεδίασε να την αφιέρωση στο Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ως μεγάλος
θαυμαστής των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης (αδελφότητα, Ισότητα και
ελευθερία). Όταν όμως ο Ναπολέων ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, 14 Μαΐου 1804, ο
συνθέτης είδε τα ιδεώδη που πρέσβευε να καταρρέουν, οπότε η αφιέρωση στο όνομα
του σβήστηκε.
Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας «Μάντζαρος»
Η Φιλαρμονική Εταιρία «Μάντζαρος» τη Μεγάλη Παρασκευή το
βράδυ έχει καθιερώσει ένα πένθιμο εμβατήριο του Giuseppe Verdi. O Giuseppe Verdi ( 10/10/1813-27/1/1901) ήταν ένας
από κυριότερους πρεσβευτές της Ιταλικής όπερας τον 19ο αιώνα. O Verdi εκτός από οπερετικά έργα συνέθεσε
και έργα θρησκευτικής μουσικής. Το κομμάτι που αποδίδει η Φιλαρμονική Εταιρεία «Μάντζαρος»
τη Μεγάλη Παρασκευή είναι, όχι και μια τόσο γνωστή σύνθεση, από τα Τέσσερα Ιερά
κομμάτια (1898).
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί η «Μπλε» ερμηνεύει δύο έργα, τη Marcia Funebre του Δημητρίου Ανδρώνη και τη Marcia Funebre του Gesare De Michelis «Calde Lacrime» ( καυτά δάκρυα). Ο Δημήτριος Ανδρώνης γεννήθηκε στην
Κέρκυρα το 1866. Σε νεαρή ηλικία εισήλθε στο Βασιλικό Κονσερβατόριο της Νάπολης
για σπουδές στο πιάνο και στη σύνθεση, που και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με
βαθμό άριστα. Στην συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στη Μπολόνια ως πιανίστας.
Το 1890 επιστρέφει στην Κέρκυρα και παραδίδει μαθήματα στις σχολές της Παλαιάς
Φιλαρμονικής, μέσα από την διδασκαλία του προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει την νέα
κλασσική μουσική στους νέους της Κέρκυρας. Ο ευγενικός του χαρακτήρας δεν τον
βοήθησε να φέρει αντίσταση στα αρκετά προβλήματα που του παρουσιάστηκαν. Έτσι ο
Δημήτριος Ανδρώνης περιορίστηκε στο να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι το 1907
πραγματοποίησε και μια συναυλία με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία. Λίγο πριν τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο ο Ανδρώνης
εξαφανίστηκε. Υπάρχουν δύο αναφορές γι’ αυτήν την εξαφάνιση. Η πρώτη αναφορά
λέει πως εγκαταστάθηκε στην Βεντιμίλια της Ιταλίας, ενώ η δεύτερη αναφέρει ότι έπεσε
θύμα δολοφονικής ενέργειας στη Φραγκαβίλα.
Ο Δημήτριος Ανδρώνης εκτός από το πένθιμο εμβατήριο που αποδίδει η φιλαρμονική «Μάντζαρος» το Μεγάλο Σάββατο το
πρωί, έχει συνθέσει και άλλα πένθιμα εμβατήρια αλλά και το γνωστό «Ολυμπιακό
ποίημα».
Για το συνθέτη τώρα
της Calde Lacrime, Gesare De Michelis, έχουμε ελάχιστες πληροφορίες. To 1899 ήταν μαέστρος στη χορωδία της
εκκλησίας του S.Giuseppe στην πόλη Lecco, και από το 1900 έως 1904 στην μπάντα
«Α. Manzoni» της ίδιας πόλης.
Εκτός από την Calde Lacrime (1896) έχει συνθέσει «Fiori appassiti, Valzer , Lapini, 1899», «Un ricordo ai mei musicanti Marcia Lecco, 1898», « Spensierata, Marcia militare Lecco, 1898», «Marcia militare, Lapini, 1900» και άλλο ένα πένθιμο
εμβατήριο «Sulla tomba del padre, Marcia Funebre Lapini».
Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας ( Παλαιά)
Η αρχαιότερη φιλαρμονική της Κέρκυρας (έτος ιδρύσεως 12/9/1840)
και μια από τις αρχαιότερες φιλαρμονικές στην Ελλάδα, την Μεγάλη Παρασκευή αποδίδει
«Τον πόνο της Μάνας». Είναι μια σύνθεση του προτελευταίου αρχιμουσικού
της Ιστορικής αυτής Φιλαρμονικής, του Δημήτριου Κάφυρη. Ο Δημήτριος Κάφυρης γεννήθηκε στην Κέρκυρα
και σπούδασε τρομπέτα στο Ωδείο Αθηνών με τον Ε. Ευαγγελίου. Ακόμη σπούδασε
ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο με
τον Μ. Βάρβογλη και τον Α. Ευαγγελάτο.
Υπήρξε κορυφαίος τρομπετίστας της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, της Εθνικής
Λυρικής σκηνής και της ορχήστρας της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ακόμη διετέλεσε
καθηγητής στο Ελληνικό Ωδείο και στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου
Πανεπιστημίου Κέρκυρας. Από το 1979 έως το 2010
είχε την διεύθυνση του Μουσικού συνόλου της Φιλαρμονικής Εταιρείας
Κέρκυρας.
Το δεύτερο μουσικό έργο που παρουσιάζεται στον Επιτάφιο της
Μεγάλης Παρασκευής από τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας, είναι ένα νέο-μπαρόκ
έργο του Tomaso Albinoni «Adagio in Sol minore». Η μουσική γράφτηκε από τον Remo Giazotto τον 20ο αιώνα. Ο Giazotto ήταν ένας ερευνητής o οποίος είχε εστιάσει την έρευνα του
στον Albinoni. Ο Giazotto στηρίχτηκε στο χειρόγραφο του Albinoni που σώθηκε, δηλαδή μια εισαγωγική μελωδική γραμμή και ένα ενάριθμο βάσιμο.
Ο Giazotto τελείωσε την επεξεργασία και έκδωσε το έργο
το 1958. Το Αdagio που
ακούμε από τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας είναι μια επεξεργασία του
έργου από τον Δημήτριο Κάφυρη.
Φθάνουμε στο Μεγάλο Σάββατο το πρωί και το πέθνιμο εμβατήριο «Amleto» του Franco Faccio (1840-1891). Το πένθιμο αυτό εμβατήριο αποτελεί
μέρος της ομώνυμης τετράπρακτης όπερας σε μουσική του Franco Faccio και λιμπρέτο του Boito βασισμένο στο ομότιτλο έργο του
Σαίξπηρ (Amlet). To πένθιμο εμβατήριο ακούγεται στη
σκηνή του θανάτου της Οφήλιας. Η μπάντα
της Φιλαρμονικής Εταιρείας της Κέρκυρας ερμήνευσε πρώτη φορά το πένθιμο αυτό
εμβατήριο στην κηδεία του Γεωργίου Α’ στις 20 Μαρτίου 1913.
Κ.Σ.
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016
10 λόγοι για να ζήσετε το Πάσχα στην Κέρκυρα!!
Κέρκυρα, το νησί της φυσικής ομορφιάς, του πολιτισμού, της
μουσικής… Μπορεί κανείς να βρει πολλούς λόγους για να την επισκεφτεί. Ο κάθε
επισκέπτης σίγουρα θα εντοπίσει κάτι που θα του ταιριάζει, κάτι που θα αγαπήσει
ιδιαίτερα στο μοναδικό νησί μας!
Κάτι όμως που ταιριάζει και θα αρέσει σε όλους, Έλληνες και
ξένους επισκέπτες, είναι το Κερκυραϊκό Πάσχα, εκεί που άνοιξη αγκαλιάζει την
πιο μαγευτική περίοδο του νησιού. Η ομάδα μας σας παρουσιάζει 10 λόγους για
τους οποίους πρέπει να ζήσετε, έστω μία φορά στη ζωή σας, το Πάσχα στην
Κέρκυρα:
- Πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή στην οποία συνυπάρχουν αρμονικά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη με την καθολική κοινότητα, ο επιβλητικός Άγιος Σπυρίδωνας, η ενετική επίδραση, η μουσική των φιλαρμονικών, οι χορωδίες και η ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Θα βιώσετε το Πάσχα με θρησκευτική λαμπρότητα και κατάνυξη και θα παρακολουθήσετε πλήθος λιτανειών, επιτάφιων, εκδηλώσεων και τελετών, οι οποίες ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου και τελειώνουν τη Νια Τρίτη (Τρίτη του Πάσχα) με τα «μπάσματα» του Αγίου Σπυρίδωνα.
- Η Κέρκυρα γιορτάζει μαζί με τη μεγάλη γιορτή Κυριακή των των Βαΐων, "
των Βαγιώνε", όπως συνηθίζεται να λέγεται, και την ανάμνηση του θαύματος του πολιούχου της, Αγίου Σπυρίδωνα, με το οποίο έσωσε το νησί από την επιδημία της πανώλης το 1630. Γι' αυτό και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής των Βαΐων τελείται μεγάλη λιτανεία τις 11:00πμ σε όλη την παλαιά πόλη της Κέρκυρας, η οποία καθιερώθηκε με απόφαση της Ενετικής Διοίκησης την 21 Ιουνίου 1630. Είναι η μοναδική λιτανεία που συμμετέχουν όλες οι φιλαρμονικές του νησιού (18 στο σύνολο), οι οδηγοί, οι πρόσκοποι, η χορωδία και όλα τα σχολεία (Γυμνάσια και Λύκεια) της πόλεως. - Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ιδιαίτερη τόσο εντός πόλης, που κεντρικά σημεία της Κέρκυρας "ντύνονται" σε μωβ φωτισμό, συμβολίζοντας, έτσι, το πένθος της Εβδομάδας των Παθών και όλα αυτά συνοδευόμενα από την υπέροχη μυρωδιά της Πασχαλιάς, όσο και εκτός της πόλης. Σίγουρα στην πόλη της Κέρκυρας θα εντυπωσιαστείτε από τα μοναδικά έθιμα, αλλά μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε και να βιώσετε μοναδικές εμπειρίες στα χωριά της. Εκεί θα απολαύσετε την ανοιξιάτικη φύση στο μεγαλείο της κάτω από το φως του «χρυσαφένιου» ήλιου του όμορφου νησιού μας.
- Την Μεγάλη Πέμπτη τις 9:00 το βράδυ σταθείτε στα καντούνια του κέντρου της πόλης, εκεί που ακούγεται η " πρόβα generale" των Φιλαρμονικών της πόλεως για τα πένθιμα κομμάτια που πρόκειται να ακούσετε τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο. Η εικόνα της πένθιμης Κέρκυρας κάτω από τη σπαρακτική μελωδία των μουσικών αγγίζει κάθε άνθρωπο που βρίσκεται εκεί.
- Τη Μεγάλη Παρασκευή από νωρίς το μεσημέρι ξεκινούν οι
επιτάφιοι των ενοριών, που περνούν από κάθε καντούνι σχεδόν της πόλης, με
κορύφωση τον Επιτάφιο της Μητροπόλεως στις 10 το βράδυ. Εκεί θα βιώσετε με τον
πιο τελετουργικό τρόπο το απόλυτο πένθος για τη Χριστιανοσύνη, ακούγοντας τους
πένθιμους ήχους του "Adagio" του Albinoni από την Παλαιά Φιλαρμονική,
τη "Marcia Funebre" του Verdi από την Φ.Ε. Μάντζαρος και τη "Sventura" του Mariani από
τη Φ.Ε. Καποδίστριας.
- Το Μεγάλο Σάββατο η Κέρκυρα ξυπνά από νωρίς, αρχικά τις 6 πμ με το έθιμο της αναπαράστασης του σεισμού που ακολούθησε την Ανάσταση του Κυρίου, που πραγματοποιείται στην εντυπωσιακή τρίκλιτη βασιλική Εκκλησία Επτανησιακού ρυθμού, στην Παναγία των Ξένων. Λίγο αργότερα, στις 9, ξεκινάει ο Μεγαλεπήβολος Επιτάφιος του Αγίου Σπυρίδωνα, ο οποίος έχει καθιερωθεί να πραγματοποιείται Σάββατο από το 1574. Τα χρόνια της Ενετοκρατίας απαγορεύονταν οι λιτανείες και οι επιτάφιοι της Μεγάλης Παρασκευής μέσα στην πόλη για λόγους ασφαλείας, επιτρέποντας μόνο τον επιτάφιο του Αγίου Σπυρίδωνα την επόμενη ημέρα.
- Θα βιώσετε από κοντά το εντυπωσιακό και θορυβώδες έθιμο «των
μπότηδων» στην Πρώτη Ανάσταση τις 11πμ, σύμφωνα με το οποίο οι Κερκυραίοι
διώχνουν το κακό! Μετά το σπάσιμο των κανατιών οι Φιλαρμονικές ξεχύνονται στους
δρόμους της πόλης παίζοντας το θριαμβευτικό εμβατήριο "Μην φοβάστε
Γραικοί". Την ίδια ώρα στην Πίνια πραγματοποιείται η αναβίωση του εθίμου
της «Μαστέλας». Στα παλιά χρόνια οι Πινιαδόροι σκορπισμένοι στην «πιάτσα»,
κυνηγούσαν να βρουν κάποιον να τον ρίξουν σε βαρέλι γεμάτο νερό, που είχαν
τοποθετήσει μέρες πριν στην περιοχή αυτή και οι περαστικοί έκαναν ευχές
ρίχνοντας κέρματα. Αφού τον έριχναν στο βαρέλι, ο βρεγμένος έβρεχε τον κόσμο
γύρω του, ενώ περνούσαν οι μπάντες. Στο τέλος, με γέλια και χαρές έπαιρνε τα
χρήματα που είχαν μαζευτεί στο βαρέλι.
- Το βράδυ της Ανάστασης , μετά την Αναστάσιμη Ακολουθία που πραγματοποιείται στο «Πάρκο» της Σπιανάδας με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη, των Αρχών, χιλιάδων κόσμου και φυσικά των Φιλαρμονικών της πόλης, ο κερκυραϊκός ουρανός φωτίζεται με υπέροχα και φαντασμαγορικά βεγγαλικά, γιορτάζοντας τη θριαμβευτική και ένδοξη νίκη του Ιησού Χριστού. Η εικόνα αυτή γίνεται ακόμα πιο μεγαλειώδης αν παρακολουθήσετε όλη την τελετή σε κάποιο από τα γύρω σπίτια της Πάνω Πλατείας. Τα χιλιάδες φωτάκια από τις λαμπάδες των πιστών λαμπυρίζουν και φαίνονται από ψηλά σαν αστέρια!!!
- Την Κυριακή της «Λαμπριάς» (δηλαδή του Πάσχα) η Κέρκυρα ξυπνάει ξανά από νωρίς. Από τις 7πμ ξεκινάνε οι Περιφορές των Αναστάσεων στην πόλη, με κορύφωση το έθιμο, πλέον, των «Ταμένων». Οι «Ταμένοι», πιστοί στο ραντεβού τους κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μαζεύονται από νωρίς το πρωί στο Λιστόν για να παρακολουθήσουν τις περιφορές των Αναστάσεων των Ενοριών της πόλης. Είναι όλοι αυτοί που βρίσκονται μακριά από τον τόπο τους και έρχονται στην Κέρκυρα το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, έχοντας κάνει ένα ολονύκτιο ταξίδι – Τάμα στον Άγιο! Οι Φιλαρμονικές για να τους τιμήσουν παιανίζουν μπροστά τους στο Λιστόν μετά την περιφορά της Ανάστασης του Αγίου Σπυρίδωνα. Περιφορές Αναστάσεων πραγματοποιούνται επίσης και στα χωριά του νησιού, κάποιες από τις οποίες γίνονται τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα.
- Τέλος, όποιος βρεθεί στην Κέρκυρα για τις Άγιες Μέρες του Πάσχα δε θα ζήσει μόνο την εμπειρία μιας πόλης που γιορτάζει από το πρωί μέχρι το βράδυ με ιδιαίτερο τρόπο, αλλά θα ζήσει και μια ξεχωριστή γευστική εμπειρία, καθώς θα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει όλα τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα και φαγητά. Γευτείτε την παραδοσιακή κερκυραϊκή κουζίνα, τα τσιλίχουρδα (την κερκυραϊκή μαγειρίτσα) το βράδυ μετά την Ανάσταση και το αυγολέμονο (σούπα) που συνοδεύει το κυριακάτικο κερκυραϊκό Λαμπιάτικο τραπέζι την Κυριακή του Πάσχα. Επίσης, γευτείτε τις κολομπίνες (ένα είδος χριστόψωμου) και τη φογάτσα (κερκυραϊκό πασχαλινό τσουρέκι).
Το Πάσχα αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους, τόσο τη
μεγάλη θρησκευτική γιορτή της Πίστης μας, όσο και την πιο όμορφη περίοδο του
χρόνου λόγω της ανοιξιάτικης εποχής. Αυτή η μεγάλη και πλούσια σε λαογραφικές
εκδηλώσεις γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών στο νησί της Κέρκυρας αποτελεί
κορυφαία πραγμάτωση των βαθύτερων χριστιανικών αξιών σε συνδυασμό με τη
διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητας του τόπου και σίγουρα αξίζει να το
ζήσετε…!!!
Easter in Corfu ©
Φωτογραφικό αρχείο σελίδας https://www.facebook.com/PasxaStinKerkira.EasterInCorfu
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)